Sinds ik moeder ben, ben ik álles kwijt (inclusief m’n geheugen)

Waar is dat ene sokje gebleven? Waarom lig ik ’s avonds in bed te denken: ik vergat iets… maar wat? En wie ben ik zélf ook alweer?

Welkom in het moederbrein. Waar multitasken je tweede natuur wordt — maar je eerste natuur (je geheugen) soms volledig uitcheckt. Waar je kind precies weet dat je drie weken geleden beloofde om een ijsje te halen na de zwemles, maar jij je niet eens herinnert dat je bij die zwemles was. Waar je opstaat met een plan, maar tegen de tijd dat je in de keuken bent: blanco.

Hallo moederbrein, dag concentratie

Je staat in de keuken met een doel. Een glas water? Een boterham? Geen idee meer. Je draait je om, kijkt naar de muur, en denkt: “Wat zou ik hier nou ook alweer doen?”

Of: je gaat op pad met drie tassen (verschoonspullen, speelgoed, een tas voor jezelf) — maar komt thuis zonder sleutels. Of portemonnee. Of één sok. Je loopt naar boven om iets te pakken, maar eindigt met het opvouwen van was, verschonen van een luier, en het googelen van ‘wat zijn de symptomen van slaaptekort bij volwassenen’… zonder ook maar in de buurt te komen van wat je eigenlijk ging doen.

Welkom in het leven van een moeder.

Niet alleen in je hoofd, ook fysiek raak je álles kwijt

Je telefoon is de kampioen verstoppertje spelen. Soms ligt ’ie op de wc, soms tussen de luiers, soms in de koelkast (ja, echt). Je hebt altijd rozijntjes in je tas — maar geen idee waar je portemonnee is gebleven. Speentjes verdwijnen. Sokken verdwijnen. Zonnebrillen? Nooit meer gezien.

Je huis lijkt soms wel een Bermuda-driehoek voor kleine voorwerpen. Dingen raken kwijt, verdwijnen in het luchtledige, of worden pas weer gevonden als je met je hoofd onder de bank ligt omdat je kind zijn ‘ene blauwe autootje’ mist.

En hoe ik dit zelf ervaar…

Ik ben dus sowieso al iemand die lijstjes maakt. Niet alleen voor de boodschappen of het weekmenu, maar ook voor de plekken waar ik nog naartoe wil op de wereld (inclusief waarom), voor de cadeautjes die ik nog in mijn hoofd heb voor mezelf of de kinderen, en voor als we een weekendje weg gaan — dan heb ik echt paklijsten: één voor autoreizen, één voor vliegreizen, en één voor een huisje in Nederland.

Je zou dus denken dat ik het wel op orde heb. En ergens… heb ik dat ook. Maar alleen omdat ik álles vastleg. En omdat ik trucs heb. Zoals:• Een man die wél overzicht heeft (mijn persoonlijke organizer in huis).• Een schoonmaakster die eens per twee weken komt — dat dwingt me om op te ruimen.• Vaste plekken. Alles heeft z’n eigen plek: de airfryer in de trapkast, een kast voor speelgoed, een eigen bureau voor mijn kralen. Als iets geen vaste plek heeft, gaat het zwerven. En zodra het zwerft… ben ik het kwijt.

Toch blijft het een dagelijkse struggle. Vooral met die ene vriend… m’n telefoon.

En zo ontstond het idee voor… een soort speenkoord. Maar dan voor mezelf.

Op een avond zat ik te scrollen op de site van mijn kralengroothandel en daar zag ik een transparante bevestiging voor een telefoonkoord. Ik dacht meteen: dit wil ik! Niet gekocht — maar zelf maken. Het idee sudderde door m’n hoofd terwijl ik andere bestellingen afwerkte. Tot ik op een avond na twee bestellingen ineens wist: dit is ‘m. De juiste knooptechniek, de perfecte afwerking (ik wil namelijk geen zichtbare knopen), stevig én mooi.

Twee weken testen, proberen, aanpassen… en toen lukte het. M’n eigen siliconen telefoonkoord. Voor mezelf. En nu dus ook voor anderen.

Wat zo’n telefoonkoord voor mij doet?

Nou, het verschil is echt gigantisch.

✅ Geen gerinkel

Doordat het van siliconen kralen is, maakt het geen geluid als ik m’n telefoon neerleg. Geen harde tik op het aanrecht of het gevoel dat ik porselein bij me draag. Het voelt zacht, stil en licht.

✅ Geen geglibber

Siliconen hebben een beetje grip. Het glijdt niet zomaar van de bank af, of uit je handen. Ook als je een keer haast hebt (zoals: je kind gooit z’n beker water om en jij vliegt met je telefoon naar de keuken), blijft het veilig om je nek hangen.

✅ Altijd bij me

En dit is echt goud: ik raak ‘m niet meer kwijt. Als ik de trap oploop met was, of mijn handen vol heb met boodschappentassen — ik hoef niet te zoeken. M’n telefoon hangt gewoon aan me. En als ik even wil filmen of iets wil delen voor Beads for Babies: ik heb ‘m bij de hand.

Maar het allerleukste? Je kunt ‘m helemaal zelf samenstellen.

Net als bij de speenkoorden en bijtringen kies je zelf de kleuren. Je kunt gaan voor zachte nude tinten, of juist vrolijke pastels. Liever wat stoerder of strakker? Ook dat kan. Alles wordt met de hand gemaakt, precies zoals jij het mooi vindt. En het is écht stevig afgewerkt. Want als je er elke dag mee loopt, moet het wel tegen een stootje kunnen.

Ik heb er inmiddels meerdere — voor bij verschillende outfits. Want ja… als je dan toch je telefoon aan een koord hangt, mag het ook een beetje leuk zijn, toch?

“Ik ben misschien alles kwijt… maar m’n telefoon tenminste niet meer 😉”

Het voelt als zo’n kleine oplossing, maar met zoveel effect. En dat merk ik ook in mijn omgeving. Toen ik het idee deelde in de familie-app met m’n nichten en zusje, wilden ze meteen ook een eigen exemplaar. Ik mocht gelijk aan de slag. Die eerste reacties hebben me het laatste duwtje gegeven: dit gaat echt iets worden.

Herken jij dit ook?

Ben jij óók zo iemand die dagelijks op zoek is naar haar telefoon, sleutels, zonnebril of baby’s speentje?

Ik hoor zó graag hoe jij dit ervaart. Wat is het raarste plekje waar jij je telefoon ooit hebt teruggevonden? Welke ‘trucjes’ helpen jou een beetje grip te houden in de chaos van het moederschap?

Laat een reactie achter onder deze blog, stuur me een DM op Instagram of deel je verhaal in je eigen story (tag beads.for.babies — dan kan ik het ook zien!)

En… als jij dit over een uurtje alweer vergeten bent? Geen zorgen. Ik post het morgen ook nog op Instagram 😅

👉 Bekijk hier het telefoonkoord in de webshop